• Jezu, chcę cierpieć, cierpieć dla Ciebie. Zawsze z modlitwą na ustach. Często upada, kto często podejmuje postanowienia. A co dzieje się z kimś, kto postanawia rzadko?

  • Nie robiłam często postanowień, ale i żadnego nigdy nie dotrzymałam, grzeszyłam na wszelkie sposoby, codziennie prosiłam Jezusa o cierpienie, o dużo cierpienia.

  • Od czasu, kiedy mama obudziła we mnie marzenia o Niebie, zawsze, nawet kiedy grzeszyłam, gorąco go pragnęłam i gdyby Jezus pozwolił mi wybierać, wolałabym uwolnić się od ciała i odlecieć do Nieba.

  • W tym samym roku pojawiło się we mnie inne pragnienie: czułam, jak rośnie we mnie pragnienie kochania Jezusa Ukrzyżowanego, a zarazem cierpienia i pomagania Jezusowi w Jego Męce.

  • Źle robi mi to, że jestem tak daleko od Najświętszego Sakramentu.

  • Chcę podążać za Tobą za cenę cierpienia i chcę tego gorąco; nie, Jezu, nie chcę więcej męczyć Cię swoim letnim postępowaniem, jak do tej pory; musiało to budzić w Tobie niesmak.

  • Nosiłam pierścionek; i ten zdjęłam i odtąd nic już nie miałam.

  • Zdaję się na Ciebie, mój Boże. Wszystkie moje dążenia, wszystkie uczucia będą dla Ciebie.

  • Czuję się słaba, Jezu, ale z Twoją pomocą, mam nadzieję, zdołam żyć inaczej, to znaczy bliżej Ciebie.

  • Nieraz zastanawiałyśmy się nad moimi grzechami i nad moją niewdzięcznością dla Jezusa i zaczynałyśmy obie płakać.

  • Każdego wieczoru, ledwie wyszłam ze szkoły, szłam do domu, zamykałam się w pokoju i klęcząc odmawiałam cały Różaniec, a w nocy nieraz wstawałam na jakiś kwadrans i polecałam Jezusowi moją biedną duszę.

  • Trzy, cztery razy w tygodniu przystępowałam do Komunii Świętej i Jezus przychodził, chociaż byłam taka niedobra, był ze mną, mówił mi tyle rzeczy.

  • Pamiętaj, że cenną biżuterią, która upiększa oblubienicę ukrzyżowanego Króla, mogą być tylko ciernie i krzyż.

  • Codziennie odwiedzać Pana Jezusa w Sakramencie i mówić do Niego bardziej sercem, niż językiem.

  • Ze wszystkich sił pracować nad tym, by nie prowadzić rozmów na tematy obojętne, a tylko o sprawach Nieba.

  • Nie pragnęłam niczego więcej: codziennie dostawałam dziesiątkę i codziennie słuchałam objaśnień kolejnego momentu Męki.

  • Gemmo, ileż dostałaś od Jezusa!

  • Pamiętajmy, że jesteśmy niczym, Bóg jest wszystkim, Bóg jest naszym Stwórcą, wszystko, co mamy, mamy od Boga.

  • Widziałam, jak bardzo jestem niewdzięczna wobec mego Boga i jak strasznymi grzechami cała jestem pokryta.

  • Wychowawczyni często mówiła na mnie „Pyszna".

  • Nieraz w ciągu dnia popadałam w pychę, zanim się spostrzegłam.

  • Gemmo, należysz do Jezusa; powinnaś być cała Jego. Bądź dobra: Jezus jest z ciebie zadowolony, ale bardzo potrzebujesz pomocy. Rozważanie Męki Pańskiej ma być dla ciebie czymś najdroższym.

  • Za każdym razem, kiedy bije zegar, trzy razy powtórzę: O mój Jezu, miłosierdzia.

  • Najgorsza ze wszystkich byłam zawsze ja, któż może wiedzieć, jaki rachunek muszę zdać Panu za zły przykład, jaki dawałam rodzeństwu i znajomym!

  • Często będę odwiedzać Jezusa w Najświętszym Sakramencie, zwłaszcza wtedy, kiedy będę smutna.

Redakcja

Aktualności

11.03.2023

Od listopada 2014 roku rozpoczęliśmy nową formę modlitwy - nowennę do Świętej Gemmy. Odmawiamy ją na skalę ogólnopolską (ogólnoświatową, biorąc...

11.03.2023

I Zapraszamy 11 kwietnia (wtorek) do budującego się kościoła na warszawskiej Białołęce (ul. Ostródzka 172) na Eucharystię ze słowem Bożym o...

25.01.2023

Zapraszamy do udziału w pielgrzymce: https://gabrielmir.pl/rok-2023/wlochy-ze-sw-gemma-galgani

Mniszki Pasjonistki Klauzurowe

Zgromadzenie Mniszek Pasjonistek Klauzurowych (CP) nie ma klasztorów w Polsce.

Jest to instytut życia konsekrowanego o charakterze kontemplacyjnym, założony w 1771 roku przez Świętego Pawła od Krzyża.

Z Reguł i Konstytucji Zakonnic Męki Jezusa Chrystusa, wydanych w 1979 roku w Rzymie przez Kurię Generalną Pasjonistów:

Część druga, rozdział pierwszy

Nasze powołanie w Kościele

(…) uczynić klasztor dusz wielkich i świętych, umarłych dla wszystkiego, co stworzone, i takich, które przypominają w świętych cnotach, pokucie i uśmierceniu Jezusa Umęczonego i Najświętszą Matkę Bolesną.

  1. Bóg Ojciec „tak bardzo umiłował świat, że dał swojego jednorodzonego Syna” (J 3, 16). Słowo Wcielone w swoim życiu, śmierci i zmartwychwstaniu objawiło tę zbawczą miłość do ludzi i nadal ją objawia oraz uobecnia w Kościele i przez Kościół, ożywiany przez Ducha Świętego.
  2. W różnorodności darów, którymi Duch Święty ustawicznie ubogaca Kościół, miejsce szczególne należy się powołaniu do radykalnego życia według rad ewangelicznych. Ci, którzy przyjmują to niezwykłe zaproszenie i żyją we wspólnocie braterskiej, dają świadectwo o wielorakiej łasce Chrystusa według właściwego im charyzmatu. Wspólnoty całkowicie oddane kontemplacji szukają w ciszy, samotności i modlitwie ustawicznego zjednoczenia z Chrystusem, który kontempluje i adoruje Ojca oraz modli się do Niego o zbawienie ludzi, i w ten sposób przedłużają wymiar kontemplacyjny misji Jezusa.
  3. Zakonnice Męki Jezusa Chrystusa, uczestniczki wybitnego daru życia kontemplacyjnego, całkowicie poświęcają się tajemnicy odkupienia, starając się czynić coraz większe postępy w nauce, którą apostoł nazywa „głupstwem krzyża” i która rzeczywiście jest najbardziej wymownym streszczeniem orędzia miłości, jakim jest Ewangelia.
  4. Są one powołane w Kościele, by być znakiem miłości Jezusa Ukrzyżowanego do Ojca i wszystkich ludzi. Nieustannie kontemplują misterium paschalne Jezusa, największe i najwspanialsze dzieło Bożej miłości, pewne tego, że uczestniczą w „pełni życia Kościoła” pośród ludzi.
  5. Świadome nieskończonej wielkości Boga, żyją w szczególnym zaangażowaniu kontemplacyjnym dla głoszenia Jego chwały przeświadczone, że jest to ich podstawowy powód obecności w Kościele. Poza tym przekonane o absolutnej konieczności łaski Bożej dla płodności apostolatu, ofiarują swoją nieustanną modlitwę i radosną pokutę, aby Bóg posyłał gorliwych robotników [na swoje żniwo], nawracał grzeszników, otwierał umysły i serca niechrześcijan na słowo zbawienia.
    1.  Tak jak Maryja „całkowicie poświęciła całą siebie osobie i dziełu swego Syna, (…) służąc misterium odkupienia”, zakonnice w wierze i wolnym posłuszeństwie oddają się służbie Kościołowi wraz ze swoim ukrytym życiem w ubóstwie, modlitwie, samotności i pokucie, aby wszyscy mieli udział w pełni odkupienia.
    2. Zakonnice Męki Jezusa Chrystusa, łącząc się w tym samym charyzmacie ze swoimi braćmi pasjonistami, podczas gdy urzeczywistniają w sposób dominujący wymiar kontemplacyjny wspólnego charyzmatu, czują się uczestniczkami tej samej misji w Kościele i wspierają apostolat swoich braci, aby ci mogli zaszczepiać we wszystkich sercach prawdziwe nabożeństwo do Jezusa Umęczonego, naszego prawdziwego życia.

 

Adres korespondencyjny (kontakt w języku polskim):

MONASTERO DELLE MONACHE PASSIONISTE CLAUSTRALI
Suor Alina Górska CP

Via S. Alessandro Vescovo, 1
00063 Campagnano (Roma)
WŁOCHY - ITALIA

E-mail do siostry Aliny Górskiej CP: alinagorskapl@gmail.com