Jezu, chcę cierpieć, cierpieć dla Ciebie. Zawsze z modlitwą na ustach. Często upada, kto często podejmuje postanowienia. A co dzieje się z kimś, kto postanawia rzadko?
Nie robiłam często postanowień, ale i żadnego nigdy nie dotrzymałam, grzeszyłam na wszelkie sposoby, codziennie prosiłam Jezusa o cierpienie, o dużo cierpienia.
Od czasu, kiedy mama obudziła we mnie marzenia o Niebie, zawsze, nawet kiedy grzeszyłam, gorąco go pragnęłam i gdyby Jezus pozwolił mi wybierać, wolałabym uwolnić się od ciała i odlecieć do Nieba.
W tym samym roku pojawiło się we mnie inne pragnienie: czułam, jak rośnie we mnie pragnienie kochania Jezusa Ukrzyżowanego, a zarazem cierpienia i pomagania Jezusowi w Jego Męce.
Źle robi mi to, że jestem tak daleko od Najświętszego Sakramentu.
Chcę podążać za Tobą za cenę cierpienia i chcę tego gorąco; nie, Jezu, nie chcę więcej męczyć Cię swoim letnim postępowaniem, jak do tej pory; musiało to budzić w Tobie niesmak.
Nosiłam pierścionek; i ten zdjęłam i odtąd nic już nie miałam.
Zdaję się na Ciebie, mój Boże. Wszystkie moje dążenia, wszystkie uczucia będą dla Ciebie.
Czuję się słaba, Jezu, ale z Twoją pomocą, mam nadzieję, zdołam żyć inaczej, to znaczy bliżej Ciebie.
Nieraz zastanawiałyśmy się nad moimi grzechami i nad moją niewdzięcznością dla Jezusa i zaczynałyśmy obie płakać.
Każdego wieczoru, ledwie wyszłam ze szkoły, szłam do domu, zamykałam się w pokoju i klęcząc odmawiałam cały Różaniec, a w nocy nieraz wstawałam na jakiś kwadrans i polecałam Jezusowi moją biedną duszę.
Trzy, cztery razy w tygodniu przystępowałam do Komunii Świętej i Jezus przychodził, chociaż byłam taka niedobra, był ze mną, mówił mi tyle rzeczy.
Pamiętaj, że cenną biżuterią, która upiększa oblubienicę ukrzyżowanego Króla, mogą być tylko ciernie i krzyż.
Codziennie odwiedzać Pana Jezusa w Sakramencie i mówić do Niego bardziej sercem, niż językiem.
Ze wszystkich sił pracować nad tym, by nie prowadzić rozmów na tematy obojętne, a tylko o sprawach Nieba.
Nie pragnęłam niczego więcej: codziennie dostawałam dziesiątkę i codziennie słuchałam objaśnień kolejnego momentu Męki.
Gemmo, ileż dostałaś od Jezusa!
Pamiętajmy, że jesteśmy niczym, Bóg jest wszystkim, Bóg jest naszym Stwórcą, wszystko, co mamy, mamy od Boga.
Widziałam, jak bardzo jestem niewdzięczna wobec mego Boga i jak strasznymi grzechami cała jestem pokryta.
Wychowawczyni często mówiła na mnie „Pyszna".
Nieraz w ciągu dnia popadałam w pychę, zanim się spostrzegłam.
Gemmo, należysz do Jezusa; powinnaś być cała Jego. Bądź dobra: Jezus jest z ciebie zadowolony, ale bardzo potrzebujesz pomocy. Rozważanie Męki Pańskiej ma być dla ciebie czymś najdroższym.
Za każdym razem, kiedy bije zegar, trzy razy powtórzę: O mój Jezu, miłosierdzia.
Najgorsza ze wszystkich byłam zawsze ja, któż może wiedzieć, jaki rachunek muszę zdać Panu za zły przykład, jaki dawałam rodzeństwu i znajomym!
Często będę odwiedzać Jezusa w Najświętszym Sakramencie, zwłaszcza wtedy, kiedy będę smutna.
Świadectwo
Aktualności
Chronologia
12 marca 1878 r. – Gemma przychodzi na świat w Borgonuovo di Camigliano (prowincja Lukka, Włochy)).
13 marca 1878 r. – chrzest dziewczynki.
Kwiecień 1878 r. – rodzina Galganich przeprowadza się do Lukki.
1880 r. – Gemma uczęszcza do żłobka sióstr Vallini.
26 maja 1885 r. – bierzmowanie w kościele pod wezwaniem Świętego Michała (Chiesa di San Michele in Foro). Jezus prosi ją, aby złożyła Mu w ofierze swoją mamę.
17 czerwca 1887 r. – uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – dla Gemmy dzień Pierwszej Komunii Świętej.
Lata 1889-1893 – Gemma uczęszcza do szkoły „zytek". Wśród jej katechetek jest Błogosławiona Elena Guerra.
1894 r. – umiera Gino, brat Gemmy, seminarzysta.
1896 r. – bolesna operacja stopy (bez znieczulenia). W dzień Bożego Narodzenia Gemma składa ślub czystości.
11 listopada 1897 r. – Enrico Galgani, ojciec Gemmy, umiera w wieku 57 lat. Dom rodziny Galganich, z powodu problemów finansowych, zostaje wystawiony na sekwestrację.
1898 r. – Gemma odrzuca propozycję małżeństwa, by być «cała dla Jezusa».
Lata 1898-1899 – cudowne uzdrowienie z gruźlicy kręgosłupa. Początek doświadczeń mistycznych.
8 czerwca 1899 r. – Chrystus obdarza ją darem stygmatów. Gemma pragnie «życia zakonnego», lecz w każdym klasztorze dostaje odpowiedź odmowną lub wymijającą.
Lipiec 1899 r. – podczas misji w katedrze Świętego Marcina dziewczyna poznaje ojców pasjonistów, którzy wprowadzają ją do domu rodziny Gianninich, przyjaźniącej się z ojcem Germano Ruoppolo CP. Ojcu Germanowi od św. Stanisława Gemma powierza się na drodze kierownictwa duchowego.
Wrzesień 1900 r. – Gemma zostaje przyjęta do rodziny Gianninich.
Luty-marzec 1901 r. – na polecenie ojca Germano Gemma pisze Autobiografię.
1902 r. – składa Panu Bogu siebie w ofierze całopalnej za zbawienie grzeszników. Jezus prosi ją o założenie klasztoru Pasjonistek Klauzurowych w Lukce. Gemma, która sercem zawsze była pasjonistką, odnosi się do tego z entuzjazmem.
21 września 1902 r. – początki ciężkiej choroby.
Styczeń 1903 r. – rodzina Gianninich poleca Gemmie przeprowadzić się do mieszkania przy Via della Rosa. Życie dziewczyny jest nieustająco głęboko naznaczone bólem.
Kwiecień 1903 r. – rozpoczyna się trudniejszy okres jej życia. Skutki grzechu ciążą boleśnie na jej ciele i duszy. Cierpiąca z bólu i niezrozumienia, Gemma umiera w samotności: jest 11 kwietnia 1903 r., Wielka Sobota.
2 października 1903 r. – Papież Pius X podpisuje dekret erekcyjny klasztoru Pasjonistek w Lukce.
19 marca 1905 r. – klauzurowe pasjonistki inaugurują swoją obecność w Lukce, realizując wolę Jezusa, którą wyjawił Gemmie.
1907 r. – ojciec Germano, kierownik duchowy Gemmy, pisze jej pierwszą biografię. Rozpoczynają się procesy kanoniczne w celu rozpoznania jej świętości.
1909 r. – opublikowanie korespondencji Gemmy z o. Germano i z bp. Volpim, odpowiednio: kierownikiem duchowym i spowiednikiem Gemmy. W tym samym tomie można znaleźć Ekstazy, zebrane i przepisane przez rodzinę Gianninich.
14 maja 1933 r. – Pius XI włącza Gemmę Galgani do błogosławionych Kościoła.
2 maja 1940 r. – Pius XII, rozpoznawszy u niej heroiczność cnót chrześcijańskich, wynosi Gemmę Galgani do chwały ołtarzy: ogłasza świętą i wskazuje Kościołowi powszechnemu jako wzór.
Źródło: Zoffoli E., Święta Gemma Galgani. Życiorys i modlitwy, tł. R.S. Pujsza, Warszawa 2012.
