Jezu, chcę cierpieć, cierpieć dla Ciebie. Zawsze z modlitwą na ustach. Często upada, kto często podejmuje postanowienia. A co dzieje się z kimś, kto postanawia rzadko?
Nie robiłam często postanowień, ale i żadnego nigdy nie dotrzymałam, grzeszyłam na wszelkie sposoby, codziennie prosiłam Jezusa o cierpienie, o dużo cierpienia.
Od czasu, kiedy mama obudziła we mnie marzenia o Niebie, zawsze, nawet kiedy grzeszyłam, gorąco go pragnęłam i gdyby Jezus pozwolił mi wybierać, wolałabym uwolnić się od ciała i odlecieć do Nieba.
W tym samym roku pojawiło się we mnie inne pragnienie: czułam, jak rośnie we mnie pragnienie kochania Jezusa Ukrzyżowanego, a zarazem cierpienia i pomagania Jezusowi w Jego Męce.
Źle robi mi to, że jestem tak daleko od Najświętszego Sakramentu.
Chcę podążać za Tobą za cenę cierpienia i chcę tego gorąco; nie, Jezu, nie chcę więcej męczyć Cię swoim letnim postępowaniem, jak do tej pory; musiało to budzić w Tobie niesmak.
Nosiłam pierścionek; i ten zdjęłam i odtąd nic już nie miałam.
Zdaję się na Ciebie, mój Boże. Wszystkie moje dążenia, wszystkie uczucia będą dla Ciebie.
Czuję się słaba, Jezu, ale z Twoją pomocą, mam nadzieję, zdołam żyć inaczej, to znaczy bliżej Ciebie.
Nieraz zastanawiałyśmy się nad moimi grzechami i nad moją niewdzięcznością dla Jezusa i zaczynałyśmy obie płakać.
Każdego wieczoru, ledwie wyszłam ze szkoły, szłam do domu, zamykałam się w pokoju i klęcząc odmawiałam cały Różaniec, a w nocy nieraz wstawałam na jakiś kwadrans i polecałam Jezusowi moją biedną duszę.
Trzy, cztery razy w tygodniu przystępowałam do Komunii Świętej i Jezus przychodził, chociaż byłam taka niedobra, był ze mną, mówił mi tyle rzeczy.
Pamiętaj, że cenną biżuterią, która upiększa oblubienicę ukrzyżowanego Króla, mogą być tylko ciernie i krzyż.
Codziennie odwiedzać Pana Jezusa w Sakramencie i mówić do Niego bardziej sercem, niż językiem.
Ze wszystkich sił pracować nad tym, by nie prowadzić rozmów na tematy obojętne, a tylko o sprawach Nieba.
Nie pragnęłam niczego więcej: codziennie dostawałam dziesiątkę i codziennie słuchałam objaśnień kolejnego momentu Męki.
Gemmo, ileż dostałaś od Jezusa!
Pamiętajmy, że jesteśmy niczym, Bóg jest wszystkim, Bóg jest naszym Stwórcą, wszystko, co mamy, mamy od Boga.
Widziałam, jak bardzo jestem niewdzięczna wobec mego Boga i jak strasznymi grzechami cała jestem pokryta.
Wychowawczyni często mówiła na mnie „Pyszna".
Nieraz w ciągu dnia popadałam w pychę, zanim się spostrzegłam.
Gemmo, należysz do Jezusa; powinnaś być cała Jego. Bądź dobra: Jezus jest z ciebie zadowolony, ale bardzo potrzebujesz pomocy. Rozważanie Męki Pańskiej ma być dla ciebie czymś najdroższym.
Za każdym razem, kiedy bije zegar, trzy razy powtórzę: O mój Jezu, miłosierdzia.
Najgorsza ze wszystkich byłam zawsze ja, któż może wiedzieć, jaki rachunek muszę zdać Panu za zły przykład, jaki dawałam rodzeństwu i znajomym!
Często będę odwiedzać Jezusa w Najświętszym Sakramencie, zwłaszcza wtedy, kiedy będę smutna.
Aktualności
- przejdź do galerii
Dom Giannini
Jesteśmy w innej części centrum historycznego – w miejscu oddalonym ok. 200 m od katedry św. Marcina. Stygmatyczka Gemma zamieszkała w tym domu stając się jak córka dla jej przybranej rodziny. Tutaj w jadalni widzimy przepiękny krucyfiks oraz miejsce Świętej przy stole podczas posiłków, a w pokoju na piętrze – łóżko, na którym dochodziło do napaści szatańskich. Wejdziemy wreszcie do kaplicy Zgromadzenia Sióstr Świętej Gemmy, które są gospodyniami tego miejsca.
- przejdź do galerii
Dom narodzin
W Borgonuovo di Camigliano znajdują się dwa domy Zgromadzenia Sióstr św. Gemmy: dom generalny oraz dom, w którym Gemma przyszła na świat. Obok relikwiarzy i innych przedmiotów religijnych w pokoju narodzin możemy zobaczyć akt urodzenia Świętej oraz akt zawarcia sakramentu małżeństwa rodziców. Po drugiej stronie ulicy znajduje się dom miłosierdzia noszący imię Świętej. W sposób duchowy odwiedzimy kaplicę z Najświętszym Sakramentem, w której siostry św. Gemmy gromadzą się, aby rozmawiać z Bogiem.
- przejdź do galerii
Lukka
Oto piękne średniowieczne miasto...
- przejdź do galerii
Dom stygmatów
Jesteśmy w centrum historycznym Lukki. Wchodząc do mieszkania na pierwszym piętrze dochodzimy przy końcu do pokoju, w którym modląc się przed krucyfiksem Gemma otrzymała stygmaty. To centralne wydarzenie w życiu Świętej miało miejsce w czwartek, wigilię uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa. „W tym domu Święta Gemma Galgani 8 czerwca 1899 r. miała wyryte w swoim ciele znaki Męki Chrystusa” – taka informacja widnieje na tabliczce na zewnątrz domu. Ponadto możemy zobaczyć zdjęcia przedstawiające osoby bliskie św. Gemmie oraz przedmioty przez nią używane.
