Oto dom modlitwy, w którym nie chciano Gemmy za życia. Po swojej śmierci, zgodnie z obietnicą Pana Jezusa, Gemma zamieszkała „w innym klasztorze” – ojczyźnie niebieskiej. Dziś jej szczątki doczesne spoczywają pod ołtarzem głównym świątyni. Możemy podziwiać ten piękny przybytek, którym opiekują się mniszki pasjonistki klauzurowe, a pasjoniści sprawują w nim sakramenty święte. Przy prezbiterium widzimy mozaiki przedstawiające: św. Pawła od Krzyża, założyciela obydwu zgromadzeń, oraz św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej, który jako pierwszy z pasjonistów dał się poznać św. Gemmie. W świątyni znajdują się groby opiekunów duchowych Dziewicy z Lukki: o. Germano i bp. Volpiego.
Teksty zamieszczone na niniejszej stronie redaguje o. Rafał Sebastian Pujsza, pasjonista. On też z zamiłowania idąc za głosem serca promuje seraficzną Dziewicę z Lukki. Czyni to przez głoszenie słowa Bożego przy okazji rekolekcji parafialnych bądź niedzielnych promocji w kościołach. Wydarzeniom tego rodzaju towarzyszy wielki obraz przedstawiający ubogą Gemmę oraz relikwiarz zawierający fragment kości św. Gemmy, który wierni ze czcią całują. Ponadto rozprowadzane są obrazki ze Świętą z tekstem modlitwy przez jej wstawiennictwo.